ANNELER GÜNÜ
Bütün zamanların annesi Berfo Ana’ya…
630 kere yere serdin postu
Elinde oğlunun resmi
Dilinde ismi
Caddelere serildin
Coplarla gerildin
Anam
Yerin oldu
Yurdun oldu
Her hafta her ay
Senin çığlığınla doldu
İstiklal caddesi
Galatasaray
Görsün insan olan,
Bir annenin içine dolan
Acıları…
Onların da vardı
Anneleri bacıları…
Anlayamadılar Berfo ana
Sende yürek ağrısı yapan
Kemiksel sancıları.
Ne olur bulun onu
Ona bir mezar vereyim.
Ölmeden önce
Hiç değilse kemiklerini göreyim.
Bensiz rahat edemez dibinde yerin.
Dua edeyim mezarında
ağlayayım dedin.
Lakin devletin ruhu derin
duymuyor çığlığını
cumartesi kimlikli
annelerin.
bilfiil
tam 22 yıl
aradı oğlunu Berfo Kadın
kurbanı olmuştu oğlu,
kör,
anlamsız bir inadın.
Bitmez mi hiç bir insanda oğul sevdası
Bitemez oğul bu kaybın
Sonsuz acısı
Sınırsız yası
22 yıl sonra döndüğünde
Oğlum tanısın diye
Yapılmadı evimin boyası.
Böyledir işte oğul
Ne yapayım
Bir annenin mayası.
“Oysa en büyük emek insanın kendisi,
Kolay mı kan uykulardan kalkıp ninniler söylemesi”
Demişti şair[1].
Bilmem ki daha ne demeli
Hayata dair.
Bir emek deposu insan
Ve o emeğin kutsal sahibi,
Annelere ediyoruz
Bizi yerin dibine sokan,
Bu evrensel ayıbı.
Ey annelerin annesi
Berfo Ana
Sana
Bin selam olsun.
Biliyorum gözün arkada gittin.
Mutsuz yatıyorsun.
Bu gün dünya anneler günü
Senin
ve bütün annelerin
anneler günü
kutlu olsun…
[1] Ruhî Su